Projekt „INKUBATOR SAMODZIELNOŚCI V”
Stowarzyszenie Nadzieja dla Rodziny zaprasza młode osoby po kryzysach psychicznych do zamieszkania w miejscu przypominającym wspólny dom- potocznie nazywany „Hostelem”. Pobyt w naszym Hostelu jest przyjaznym środowiskiem do dochodzenia do siebie po kryzysie psychicznym. Jest to miejsce w którym można odpocząć, nauczyć się życia, poznać nowych ludzi. Oferta jest ograniczona czasowo (średni okres to 1 rok). Hostel prowadzimy od 2010 roku. Projekt finansowany jest przez PFRON, realizowany w terminie: od 01.04.2022 r. do 31.03.2025 r.
Co mogę osiągnąć poprzez pobyt w Hostelu?
Celem projektu jest pomoc naszym mieszkańcom w odzyskaniu zdrowia i zdobyciu niezależności poprzez:
- codzienną aktywność, stały harmonogram dnia;
- nabywanie lub odzyskiwanie umiejętności niezbędnych do samodzielnego funkcjonowania (trening kuchenny, w tym nauka gotowania, t. finansowy, w tym jak gospodarować niewielką ilością pieniędzy, t. porządkowy, t. higieniczny);
- poznawanie nowych osób, naukę nawiązywania i podtrzymywania relacji z innymi, radzenie sobie z trudnymi sytuacjami międzyludzkimi (trening umiejętności społecznych, w tym prowadzenia rozmowy, t. rozwiązywania konfliktów, t. asertywności);
- zdobycie wiedzy na temat własnej choroby, możliwości radzenia sobie z nią, zapobiegania nawrotom oraz zasad prawidłowej farmakoterapii (psychoedukacja, trening metapoznawczy, t. lekowy);
- rozwój swoich zainteresowań i talentów (trening twórczości, kreatywności, zajęcia sportowo-rekreacyjne);
- dostosowane do potrzeb wsparcie psychologiczne (każdy nasz mieszkaniec ma możliwość korzystania z indywidualnych konsultacji);
- możliwość poprawienia swoich relacji z rodziną.
Jakie warunki muszę spełnić, aby być przyjętym?
- Wiek między 20, a 37 lat.
- Zameldowanie w jednym z województw: pomorskim, warmińsko-mazurskim, kujawsko-pomorskim, zachodniopomorskim, wielkopolskim i dolnośląskim.
- Diagnoza schizofrenii lub innej choroby psychicznej, zaburzenia psychicznego lub przebyty kryzys psychiczny. W momencie przyjęcia do Hostelu nie można znajdować się w fazie zaostrzenia choroby.
- Posiadać aktualne orzeczenie o stopniu niepełnosprawności lub orzeczenie ZUS lub równoważne.
- Do projektu nie mogą być przyjęte osoby, które są uzależnione od substancji psychoaktywnych.
- Posiadać własne środki finansowe (zasiłek, rentę, pomoc rodziny itp., ponieważ nie pokrywamy kosztów wyżywienia, wizyt u lekarzy, leków, dojazdu).
- Na czas zamieszkania u nas trzeba mieć niezbędne przedmioty codziennego użytku, takie jak: pościel, ręczniki oraz przedmioty do higieny osobistej.
- Motywacja do zmiany swojej sytuacji życiowej. Pobyt w Hostelu wiąże się z podpisaniem indywidualnego kontraktu aktywizacji społeczno-zawodowej. Załącznikiem kontraktu jest regulamin pobytu.
Czym Hostel nie jest?
Harmonogram zajęć:
Serdecznie zapraszamy, aby nas odwiedzić po uprzednim kontakcie telefonicznym- 58 550-06-68.
Opinie naszych mieszkańców:
Krystian
„Warto skorzystać z oferty Hostelu. Dostaniecie tu wsparcie zarówno od opiekunów, jak również od innych mieszkańców. Myślę, że to ważne, żeby nie zostać samemu ze swoją chorobą.”
Danka
„W Hostelu otworzyłam się na ludzi, przestałam się izolować i w końcu nauczyłam się gotować”
Emilia
„Podobały mi się zajęcia organizowane przez terapeutów, wspólne wyjścia, spacery nad morze oraz rozmowy i wsparcie terapeutów i koleżanek. Teraz stałam się bardziej rozmowna, więcej się uśmiecham, poprawiły się moje kontakty z rówieśnikami. Jestem w remisji od roku.”
Aneta
„W Hostelu jestem od kilku miesięcy. Pozytywne jest to, że nauczyłam się kontaktu z innymi osobami w Hostelu i z zewnątrz. Zaczęłam się poruszać komunikacją miejską. Przestałam się izolować. Biorę aktywny udział w zajęciach proponowanych przez terapeutów w Hostelu i pracuję także nad indywidualnym planem, który pomaga mi zrealizować plany po wyjściu z hostelu. Poprawia się moje samopoczucie, to jak spostrzegam siebie, innych oraz świat w którym żyję.”
Sonia
„Pobyt w Hostelu bardzo mnie zmienił. Przywrócił mnie do „życia”. Wcześniej nic mi się nie chciało robić. Wszystkie czynności sprawiały mi trudność.”
